 |
| Foto: NPO Radio |
In de zesdelige serie 'Kweekje, mi kwekipikin' onderzoekt journalist Nicole Terborg de informele pleegzorg waar ze zelf in heeft gezeten. Nicole is een 'kweekje', zoals veel Surinaamse Nederlanders dat noemen. Als kweekje groei je niet op bij je ouders maar bij andere familieleden of pleegouders. Dat is gebruikelijk binnen de Afro-Surinaamse gemeenschap, maar vragen waarom het gebeurt is een taboe.
Luister naar Podcast Kweekje
Nicole was 13 jaar oud toen ze door haar ouders van een Brabants dorp naar een tante in Amsterdam werd gestuurd. Ruim dertig jaar later wil ze eindelijk weten waarom zij een kweekje werd. Maar wil haar familie wel praten en durft Nicole zelf de confrontatie aan? Ze ontdekt dat deze manier van elkaars kinderen opvoeden een lange geschiedenis kent.
'Kweekje, mi kwekipikin' is een zesdelige serie over opvoeden, ontworteling en het verleden van Nederland en Suriname.
Nicole Terborg is dochter van cabaretière Jetty Mathurin.
'Kweek'-kinderen in de Bijlmer
Hoewel de Afro-Surinaamse gemeenschap een sterke traditie heeft in het opvoeden van kinderen van anderen, bleek deze traditie in het gedrang te zijn gekomen in de jaren '70 in de Bijlmer.
Het bleek dat jonge Afro-Surinaamse kinderen, van rond de basisschoolleeftijd, na school rondliepen in de Bijlmer omdat ze bijvoorbeeld bij een tante inwoonden, die hun geen sleutel gaf van het huis.
Ook Terborg merkte in de podcast op, dat hoewel haar moeder vlak bij haar in de buurt woonde, ze geen sleutel kreeg van het huis van haar moeder. Terborg woonde in bij een zuster van haar moeder.
De kinderen in de Bijlmer liepen rond met afgetrapte schoenen en met opgedroogd snot in hun gezicht. Veel kinderen plaste in de bosjes omdat ze niet thuis naar het toilet konden gaan.
Er waren natuurlijk ook veel 'kweekje' die wel opgroeide in een veilige omgeving.
Post a Comment