Sylvana Simons in therapie bij Glenn Helberg : "Ben ik werkelijk zo star, zo hard, zo oordelend als mij wordt toegedicht?"

Screenprint van Week tegen racism

De woorden die we gebruiken, bepalen hoe we naar iets of iemand kijken. Vandaag, op de Internationale dag tegen Racisme, legt Seada Nourhussen, hoofdredacteur van OneWorld, uit hoe taal bijdraagt aan (de bestrijding) van racisme.

De hele uitzending van Vroeg! kun je terugluisteren als podcast.

Met ons taalgebruik beschrijven we onze wereld en visie. “Het is een manier waarop machtsstructuren worden opgesloten of afgebroken”, zegt Seada Nourhussen, hoofdredacteur van OneWorld op maandag in de uitzending van Vroeg! Nourhussen gebruikt de voorbeelden ‘ontwikkelingsland’ of ‘opkomende economieën’. “Daarmee impliceer je dat er landen zijn die zich nog moeten ontwikkelen naar onze maatstaven. Ze zijn er nog niet. Waar moeten zich naartoe ontwikkelen? Moeten ze even vervuilend en kapitalistisch worden als wij?”

Om zulk taalgebruik te herkennen is het zaak om de norm te kennen en deze vervolgens te bevragen. Het gaat om dat je je bewust bent van wat woorden betekenen en wat voor macht hebben. En het is niet makkelijk, benadrukt de hoofdredacteur, maar dat sluit niemand uit van de plicht om verantwoordelijk om te gaan met taal.

Ook gaat het in de uitzending van Vroeg! over validistisch taalgebruik. “In relatie tot racisme wordt validisme ingezet om racisme te verklaren”, zegt Nourhussen. Noem je iemand die een racistische opmerking maakt bijvoorbeeld een gek, dan verexcuseer je de persoon alsof ie een aandoening heeft. “Terwijl: Racisme is geen aandoening. Het is een bewust of onbewust proces en daar moeten we ons bewust van zijn.”

Voorbeelden

Oekrainers - echte vluchtelingen.
Rusland is een regime
Bananenrepubliek
Tribaal
Het woord 'gek' is validistisch als je het gebruikt als iemand te beschrijven die tegen Zwarte Piet is.
De woorden die we gebruiken vormen onze visie.
Ontwikkelingslanden - Waar moeten ze zich naar ontwikkelen? Wat is de norm?

Media: wij draaien mee met de samenleven. Wij gaan niet het voortouw nemen.

En verwantschap voelen is niet erg, maar het gaat om de gevolgen om de acties. Het moet geen gevolgen hebben voor de behandeling.