Seada Nourhussen wil met haar magazine OneWorld mensen in beweging brengen. "Wij hebben heel erg het motto: hoofd, hart, handen. Onze informatie die wij mensen geven, komt uiteindelijk ook via mensen binnen en uiteindelijk moet het ook tot iets praktisch leiden," zegt ze in een interview met Guilly Koster op een zonnig dag op het Kwaku Summer Festival van 2019.
Lees het hele interview na de video.
Interview met Seada Nourhussen
[Guily Koster] Het eerste woord dat bij mij opkomt wanneer ik aan Seada Nourhussen denk, is 'eindelijk'. Het heeft een tijd geduurd, maar ik heb je te pakken. Je bent de eerste, of niet de eerste, op dit moment de enige Zwarte hoofdredactrice van een opiniërend groot blad. En dat is OneWorld. Hoe voelt dat?
[Seada Nourhussen] Het voelt goed.
Ik heb heel lang in mainstream-media gewerkt als journalist, als redacteur, en dat was heel goed. Heel veel fantastische dingen kunnen doen, maar je bepaalt niet de koers natuurlijk. En nu kan ik dat wel.
[GK] Jij bepaalt wat er in het blad komt.
[SN] Nou, niet alleen, wij hebben natuurlijk een redactie en we doen het samen. Maar het is wel fijn om degene te zijn die, als je heel lang wel een visie hebt over bepaalde dingen en ook lang meegedraaid hebt, je eigen lijn kunt uitzetten. En dat je dat met een groep betrokken mensen kan doen, die net zoals onze slogan luidt: 'voor een eerlijke, duurzame wereld' staat. Dat doen we dat in alles wat we doen, in de manier waarop we besluiten nemen, de mensen met wie we werken en de zakelijke beslissingen die we nemen. Het is dus heel interessant om ineens van producerend journalist naar ondernemer te gaan, we zijn ook helemaal zelfstandig geworden.
[GK] Het is toch een grote job om iedere maand zo’n blad te maken.
[SN] Ja, dat doen we met een heel klein team en ik ben ook heel trots op hoe we dat sowieso, zeg maar fysiek voor elkaar krijgen, maar ook ethisch voor elkaar krijgen.
[GK] Dat het ook nog waar is, waar je het over hebt. Maar dat het niet alleen waar is, maar ook waarde heeft
[SN] Precies, en dat we waarde toevoegen. Ik heb echt het gevoel dat ik met de journalistiek die wij maken waarde toevoegen aan het medialandschap, dat we mensen nieuwe visie geven, nieuw perspectief, en andere mensen een podium bieden.
[GK] Is dat nodig ‘in this time and age’?
[SN] Ja, heel erg, ik denk dat jij dat ook wel weet. Het is heel erg nodig, want de journalistiek is heel erg verkalkt. Er zit geen beweging in. Er zit wel wat beweging in, maar er komen over het algemeen mensen bij die al denken zoals het establishment. Journalistiek heeft het imago van een beetje oproerkraaiers, maar over het algemeen zijn journalisten best wel conservatief. Lopen in de pas. Maar het ligt niet alleen aan journalisten zelf, maar het ligt ook aan de constructies die we nu hebben, in medialand. De journalistiek, het zijn gewoon bedrijven geworden en het zijn monopolies geworden.
In Nederland zijn er ongeveer twee bedrijven die alles bepalen. En dat is niet gezond. De Persgroep, het Mediahuis, geloof ik. En dan heb je nog de Noord-Hollandse dagbladcombinatie. Er zijn een paar grote bedrijven die eigenlijk alle titels beheren.
[GK] Dat is precies wat Malcom X zei, degenen die de media in handen hebben, hebben de daadwerkelijke macht.
[SN Ja natuurlijk. Nou ja, niet alleen. Het is een samenspel met politiek, met nog meer dingen. Maar media zijn absoluut heel erg belangrijk en ook heel erg machtig, dus daar moet je heel verantwoordelijk mee omgaan. Ik zie dat niet altijd gebeuren.
Ja, als je bijvoorbeeld ziet hoe het AD onlangs tips gaf hoe burgers het toen ingestelde boerkaverbod zelf konden afdwingen], dan vraag ik me af wat voor gesprekken daar op zo'n redactievloer plaatsvinden. Waarom niemand dit tot een halt toeroept. Dat vind ik wel zorgelijk. Dat ik denk: wat gebeurt er op die vloeren, waardoor dit soort dingen er doorheen komen?
[GK] Welke kant de wind waait in Nederland. Ja, het is echt heel angstig. Maar goed, we gaan even terug naar het vrolijke waar we hier zitten. Je blad heet OneWorld. Als je hier om je heen kijkt [red: Kwakufestival], is dit dan de OneWorld waar we het over hebben. Witte, Zwarte mensen, alles door elkaar.
[SN] Wat mij betreft wel. Het gaat niet alleen maar om kleur, het gaat heel erg om de juiste mindset. Met z'n allen kijken naar meer gelijkheid en meer rechtvaardigheid in deze wereld. Dat is de reden waarom wij het type journalistiek maken dat wij doen en het type mensen een podium geven. En die lijken ook heel vaak op de mensen die hier rondlopen, en dat zie in mainstream-media veel te weinig.
[GK] Seada, ik ga je een gewetensvraag stellen, maar voor mij een belangrijke vraag: bevinden we ons met de maatschappij op een hellend vlak of kunnen we het nog de andere kant op keren?
[SN] Wat mij betreft kan het altijd aan de andere kant uit. Ik denk wel dat er mensen moeten gaan spreken en moeten opstaan en moeten handelen. Ja, wij hebben heel erg het motto: hoofd, hart, handen. Onze informatie die wij mensen geven, komt uiteindelijk ook via mensen binnen en uiteindelijk moet het ook tot iets praktisch leiden. Je moet er ook wat mee kunnen. We leven in een tijd van zoveel informatie, overvloed, soms te veel, dat je niet kan ordenen. Maar we kunnen op zich alles weten wat we zouden moeten weten om dingen beter te doen.
Alleen heel veel mensen willen het niet beter doen, ze voelen niet de noodzaak om het beter te doen omdat het hun nog niet raakt. Maar dat moment gaat wel komen. En dan is het misschien te laat. Dus ik heb wel het idee dat we nu in een momentum zijn gekomen, dat die stille meerderheid waar iedereen het altijd over heeft, of het redelijke midden, wat moet gaan doen. In een handelen en manier van stemmen, de manier waarop ze consumeren. Of dat spullen zijn of media.
Ik vind wel dat het moment is aangebroken en dat daar een shift in mag komen. Dat moet wel echt nu gebeuren, als je kijkt naar hoe het populisme groeit wereldwijd. We moeten wel met z'n allen gaan nadenken wat we aan het doen zijn.
[GK] Als je kijkt naar wat er ter rechterzijde gebeurt, dat is behoorlijk georganiseerd. Het is van belang dat de andere kant, wij, dat wij ook gaan organiseren.
[SN] Er moet iets meer strategie in zitten. Wat ik zie aan ter rechterzijde is heel veel strategie. Strategie waar volgens mij mensen die niet rechts zijn of niet populistisch, ook in trappen en intuinen, en eigenlijk aan meedoen. Het is een beetje een goedkope verkooptruc. Ik denk dat het ook te maken heeft met als je de hele dag online bent. En ik had laatst een tweet uitgedaan van: 'Oké mensen, wat zijn we we aan het doen.’ We kunnen wel de hele dag klagen over wat de mainstream-media doet, of gaan we onze energie steken in het steunen van ander soort media?
[GK] Ik weet niet of je dat kan zien. Maar ik denk dat jouw ledenbestand en de mensen die het blad op regelmatige basis kopen, dat het wel etnisch witte mensen zijn. En ik denk dat er maar weinig zwarte mensen zijn die je blad steunen.
Ik ga deze oppakken en het laten zien. Dit is de OneWorld en het is een, ik ga het op zijn plat Nederlands zeggen, tegen, het is een retegoed blad. Ik wil je laten zien dat er ontzettend goede artikelen in staan.
[SN] Dit is trouwens ons modenummer. Dit is een tijdje geleden, dit is het oktobernummer. September is normaal gesproken de fashion-maand in de bladenwereld, maar wij zeiden: 'Nee, daar doen we niet aan mee.’ Dat is allemaal mode met niet het duurzaamheidsoogmerk, en dat ook niet met het uitbuiten van mensen is gemaakt. Wij claimen oktober als fashion-maand. Daarvan zeggen we dat oktober is de Sustainable Fashion Week in Nederland, dat weet niet iedereen.
We hebben ook bedacht dat het schoonheidsideaal ook aan diggelen moet gaan. We hadden een interview met Harnaam Kaur, zij is een vrouw met een baard. Zij heeft gezegd: "Weet je wat, dit is wie ik ben en zo ga ik de wereld door." En zij is het eerste vrouwelijke model met een baard en die hebben wij geïnterviewd voor het modenummer. Dus zo proberen we aannames, vastgeroeste beelden, maar ook machtsstructuren te doorbreken.
Je kunt denken: 'Ja, het is maar mode.' Nee, het is een vorm van macht. Dan zeg je: alleen de mooie mensen, alleen de lange mensen, alleen de dunne mensen hebben een plek in deze wereld. Nee, one world. Ja, een beetje suf, maar de wereld is van iedereen.
We moeten de schoonheid van veelheid aan mensen en afkomsten omarmen. Maar ook de waarde van iedereen op dezelfde manier schatten en ook op waarde behandelen. Dus dit nummer staat ook vol met bijvoorbeeld mensen uit Bangladesh die zeggen: 'Weet je wat, ik wil niet meer uitgebuit worden. Ik ga het anders doen.' Dus ja, dat is een beetje hoe wij werken.
Lees meer over Seada Nourhussen bij OneWorld
Lees ook: Interview Seada Nourhussen - Hoe taal bijdraagt aan (de bestrijding van) racisme.
Post a Comment